เมื่อ ๓๐๐ กว่าปี สถานที่แห่งนี้เป็นที่ประหารนักโทษ เป็นที่รวมพลนักรบไทยโบราณ ทั้งพวกพม่า ไทยใหญ่ และนักรบพื้นเมืองของคนล้านนา (ในสมัยพ่อเจ้าทิพย์ช้าง) ต่อมาพื้นที่วัดแห่งนี้ได้อยู่ในความดูแลของพระชายาองค์หนึ่งของเจ้านรนันทไชยชวลิต (เจ้าเมืองนครลำปาง) ได้ยกที่ดิน ๙ ไร่เศษ ให้เป็นที่สร้างสำนักสงฆ์ จากทั้งหมด ๓๑ ไร่ คงเหลือไว้ ๒๒ ไร่ เพื่อเป็นพื้นที่ทำเกษตร ทำนา ปลูกพืชผลเลี้ยงวัด พ่อค้าชาวล้านนาไทย ชาวพม่ารวมตัวกันหลายสิบคน สร้างสำนักสงฆ์จองคา ที่ปรากฏคือ พ่อเลี้ยงอ้าย หรือยศ พ่อเลี้ยง อู โง่ยสิ่น สุวรรณอัตถ์ พ่อเลี้ยงยาติ๋น พ่อเลี้ยงหม่องเมี๊ยว ฯลฯ โดยได้แรงสนับสนุนจากเจ้าแม่ผาง เจ้าแม่ทอง เจ้าแม่จันท์หอม ตลอดจนชาวพุทธ ฤๅษีที่ปฏิบัติธรรม มีกุฏิมุงด้วยหญ้าคาเป็นจำนวนมาก สำนักสงฆ์นี้จึงได้ชื่อว่า จอมใจจองคา (จอง แปลว่า วัด, คา คือ หญ้าคา) อ่านต่อ